Ο εργασιακός μεσαίωνας είναι εδώ και 10-13 χρόνια, από τότε που υπογράφηκαν τα μνημόνια .
Με εφαρμογή του πλαφόν στις εφημερίες λες και οι κλινικές όπως και το προσωπικό είναι λάστιχο και μπορούν να προσαρμοστούν στις ορέξεις και τα πλαφόν(7 εφημερίες πληρωμενες μόνο το μήνα).
Τότε ΌΛΟΙ βάλανε πλάτες και δουλέψαμε ατελείωτες εφημερίες και βάρδιες απλήρωτες και για να κρατήσουμε τις κλινικές σε λειτουργία όλο μήνα.
Μετά απ’ κάποιες μήνες πληρωθηκαμε κάτι 28 ευρώ για την 24 εργασία και με την επόμενη πρωινή εργασία.
Με τα εντελεσθε να είναι κανόνας σε επόμενο χρονικό διάστημα διότι αρχίσαμε και καταρρεαμε και η ενίσχυση δεν ερχόταν από πουθενά.
Διότι τα νοσοκομεία έγιναν όχι το δεύτερο σπίτι σου,πρώτο!
Με το να μην βλέπεις την οικογένεια.
Με το να μην έχεις πια αντοχές και να μην μπορείς να προσφέρεις ,ούτε σωματικά ούτε πνευματικα.
Γιατί πολύ απλά:
Ο κουρασμένος υγειονομικός δεν προσφέρει!!!
Και να ακούς από τον κόσμο: “εγώ σε πληρώνω”
Από πού συνανθρώπε μας πλήρωνες;
Από τις καταβολές σου στην ασφάλεια σου; Πόσοι ήταν πια επίσημα ασφαλισμένοι;
Και σταθήκαμε ανάχωμα στην αντιμετώπιση των ορδών ανθρώπων από την Συρία,Ιράν και οποία άλλη χώρα υπάρχει,στην αρχή πραγματικά θυμάτων του πολέμου και έπειτα τυχοδιώκτες και οικονομικους μετανάστες, παράνομους μετανάστες.
Σταθήκαμε ανάχωμα και στην πανδημία, παρατώντας τα ανήλικα παιδιά στα σπίτια μας διότι υπερτερούσε το καθήκον προς τον συνάνθρωπο!
Αλήθεια πόσοι από μας πήρανε την άδεια ειδικού σκοπού;
Θα απαντήσω: ΚΑΜΊΑ και ΚΑΝΈΝΑΣ!
Και έρχεται η κυβέρνηση μας και στέλνει το προσωπικό σε αναστολες εργασίας!
Άσχετα ότι κολλούσανε και οι εμβολιασμενοι και μη,άσχετα αν μεταδιδανε και οι δε και οι μεν ,άσχετα αν νοσουσανε και οι δύο πλευρές …
Γιατί η απόφαση ήταν πολιτική και δεν είχε να κάνει με την υγεία.
Το ερώτημα και η ένσταση είναι και θα συνεχίζω να το φωνάζω:
Που είσαστε εσείς οι υγειονομικοί πριν όταν εμείς βγήκαμε στους δρόμους,δεν το βλέπατε που πάει όλο αυτό;
Που είστε εσείς οι κάτοικοι της χώρας αυτής;
Δεν σας νοιάζει καθόλου ότι δεν έχετε πια τα χωράφια να πουλήσετε ώστε να μπορείτε να κάνετε χειρουργείο;
Δεν σας νοιάζει ότι είμαστε όλοι μια οικογένεια, υποφέρει ένας θα πάρει και εσάς η μπάλα, δεν θα έχετε γιατρούς στους οποίους θα μπορέσετε να εμπιστευτείτε,νοσηλευτές που θα σας περιθάλπουν, φαρμακοποιόυς , εκπαιδευτικούς στους οποίους θα εμπιστεύεστε τα παιδιά σας!
Και να ξυπνήσετε;…Είναι πια αργά…..
