Το πείραμα μιας ελευθερίας!
Η επόμενη μέρα των εκλογών θα μας βρει με ανάμικτα συναισθήματα, άλλους μουδιασμένους με μια αίσθηση νοθείας να αιωρείται πάνω από το εκλογικό αποτέλεσμα.
Και άλλους να πανηγυρίζουν για την μεγάλη άνοδο στα συγκεκριμένα αποτελέσματα.
Εκτίμηση μου είναι πώς οποιοδήποτε κυβερνών κόμμα έχει μια κάποια φθορά στο τέλος μιας τετραετίας στην διακυβέρνηση της χώρας.
Την συγκεκριμένη στιγμή όχι μόνο δεν υπήρξε φθορά βάση αποτελεσμάτων, αλλά αντιθέτως υπήρξε μια δυσανάλογη άνοδος.
Που βάση σκανδάλων και με βάση την λάθος διαχείριση σε πολλά επίπεδα φαντάζει απίθανη.
Η αλήθεια είναι πως η αντιπολίτευση από το δεύτερο μεγάλο κόμμα ήταν ανύπαρκτη.
Αν συμπεριλάβουμε και τις άναρθρες κραυγές για αποχή με ένα 39% ήταν οι τρεις καθοριστικοί παράγοντες που δεν έπεσε το σάπιο και διεφθαρμένο αυτό σύστημα.
Θεωρώ πως πέρα από την λαγνεία τους για εξουσία αλλά και την εκτέλεση της ατζέντας των αφεντικών τους, παράλληλα επιζητούν την απόλυτη απογοήτευση του λαού.
Για να αποθαρρύνουν τον κόσμο, να πιστέψει ο λαός πώς δεν υπάρχει ελπίδα.
Να θεωρήσει πώς δεν είναι σε θέση ακόμα και με την διαδικασία των εκλογών να αλλάξει τα πολιτικά δρώμενα.
Για να νιώθει αποτροπή ο πολίτης προς τον συνάνθρωπό του και το πολιτικό σύστημα.
Για ακόμα μία φορά να διασπάσουν και να διχάσουν τους πολίτες , να μην υπάρχει συνοχή, κοινή λογική και συλλογικό αποτέλεσμα για μια καλύτερη ζωή σε αυτό τον τόπο.
Έτσι θα μπούμε αυτομάτως σε ένα αποτέλεσμα ελεγχόμενου χάους από το οποίο θα εμφανιστούν ξανά έως σωτήρες μας και να μεσολαβήσουν οι ίδιοι να μας βγάλουν από αυτό το αδιέξοδο με τις ίδιες τακτικές.
Γνωρίζουν και βλέπουν πώς η πλειοψηφία των πολιτών έχει σιχαθεί το πολιτικό σύστημα και για αυτό προχώρησαν στο επόμενο επίπεδο διακυβέρνησης.
Ξεκάθαρα όπως έχω αναφέρει απ’την αρχή της εσκεμμένης πανδημίας ο ουροβόρος όφις είναι στο σημείο που δαγκώνει την ουρά του.
Η αρχή του τέλους ξεκίνησε γι’ αυτό και τρέχουν την ατζέντα τόσο σύντομα.
Παράλληλα όμως πιστεύω πως ακόμα και τώρα μπορούμε να είμαστε ένα βήμα μπροστά από τα γεγονότα και να βάλουμε τέλος σε αυτή την πολιτική ανοχή προς τους δυναστες μας.
Ας ενωθούν επιτέλους οι μικρές και αγνές παρατάξεις.
Πιστεύω ακόμα και τώρα στην ένωση, θα έπρεπε να βάλουμε σε δεύτερη μοίρα τις ιδεολογίες, θρησκευτικές μας πεποιθήσεις, εγωισμούς, ηγετικές προσδοκίες και να αφαιρέσουμε τις κομματικές παρωπίδες.
Αυτά που μας ενώνουν είναι πολλά περισσότερα από αυτά που μας χωρίζουν.
Σαν έθνος βρισκόμαστε στο χείλος του γκρεμού.
Πρωταρχικός μας στόχος θα πρέπει να είναι η διάσωση της πατρίδα μας.
Έχουμε μεγάλη ευθύνη ως προς τις επόμενες γενιές.
Αλλά πρωτίστως έχουμε μεγαλύτερη ευθύνη για το μέλλον αυτού του έθνους.
Ας αναλογιστούμε πως η ιστορία μας έχει δώσει πάμπολλα παραδείγματα όπου μας έδειξε πως έως και σήμερα λίγοι ήταν εκείνοι που έκαναν τις επαναστάσεις, λίγοι ήταν εκείνοι που μπήκαν μπροστά και εξ αυτών είμαστε σήμερα ελεύθεροι.
Κανένας λαός δε σώθηκε περιμένοντας σωτήρες.
Η σωτηρία θα έρθει από τον ίδιο τον λαό.
Με εκτίμηση Νικόλαος Παντελιος
