Κορυφαία funds, τραπεζίτες και ευρωπαίοι αξιωματούχοι ψηφίζουν κυβέρνηση συνεργασίας – Στις 28 Μαΐου οι εκλογές.
Η αντίδραση της χρηματιστηριακής αγοράς πριν αλλά και μετά το διεθνές χρηματοπιστωτικό ζήτημα, έρχεται να καταδείξει ότι οι ξένοι θεσμικοί επενδυτές, τα κορυφαία funds του πλανήτη που δραστηριοποιούνται στη χώρα μας και επενδύουν επιλεκτικά, όχι μόνο δεν φοβούνται την συγκυβέρνηση και την μη ύπαρξη αυτοδυναμίας αλλά αντιθέτως ψηφίζουν κυβέρνηση συνεργασίας θεωρώντας ότι μια τέτοια εξέλιξη θα είναι θετική για τον τόπο, θα προωθηθούν πιο δίκαια τα πακέτα του Ταμείου Ανάπτυξης και θα περιοριστεί η αλαζονεία της εξουσίας και η πάσης φύσης αυθαιρεσία αποφάσεων!
Στο ίδιο μήκος κύματος με τα ξένα funds βρίσκονται και οι Ευρωπαίοι τραπεζίτες, οι κεντρικές τράπεζες καθώς και υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι των Βρυξελλών!
Αλλά και τα ισχυρά εγχώρια επιχειρηματικά συμφέροντα που θεωρούν ότι με κομμένα τα φτερά του Μητσοτάκη και μέσα από μια κυβερνητική συνεργασία με το ΚΙΝΑΛ θα έχουν ρόλο και παρέμβαση!
Υπό αυτό το πρίσμα παρατηρείται εσχάτως αύξηση των θέσεων των κορυφαίων funds και επενδυτικών τραπεζών σε τράπεζες και ισχυρές επιχειρήσεις, όπως ενδεικτικά η είσοδος της Fidelity και της Fiera στην Τρ. Πειραιώς και της Goldman Sachs στη ΔΕΗ όπου και κατέχει πλέον άνω του 5%!
Την ίδια ώρα στο Μαξίμου, όπου γίνεται μια ανακατάταξη εσωτερικών δυνάμεων και ισορροπιών, οι πληροφορίες λένε ότι κλείδωσε η 28η Μαΐου ως ημέρα διεξαγωγής των εθνικών εκλογών, καθώς επικράτησε η άποψη να μην οδηγηθεί ο κόσμος στις κάλπες ανήμερα της εορτής Κωνσταντίνου και Ελένης.
Όσον αφορά τώρα τα όσα συμβαίνουν στα άδυτα του Μαξίμου, παρατηρείται μια προσπάθεια να εμφανιστεί ο Γιώργος Μυλωνάκης – που φέρεται να έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην καρατόμηση Σκούμα- ως το πρόσωπο που «λύνει και δένει»!
Μια προσέγγιση που στην ουσία χαρακτηρίζει λίγο πολύ ως «διακοσμητικούς» παράγοντες της Κεντρικής Εξουσίας όπως ο Γ. Μπρατάκος και ο Ακης Σκέρτσος (με το μπλοκάκι), που έχουν περιοριστεί σε δευτερεύοντες ρόλους!
Πάντως, η αλήθεια είναι πως ορισμένα σοβαρά στελέχη της πολιτικής – και όχι μόνο – ζωής του τόπου τα οποία προορίζονται για καθοριστικούς μετεκλογικούς ρόλους, αρχίζουν και κρατάνε αποστάσεις από τον πυρήνα της κεντρικής εξουσίας, διαβλέποντας μια διάβρωση επικίνδυνη που πιθανόν να οδηγήσει σε δραματικά αδιέξοδα, πιθανότατα και εσωκομματικά, με ότι κάτι τέτοιο συνεπάγεται …
