Το νέο πολιτικό τοπίο που δημιουργείται μετά την τραγωδία των Τεμπών, τη διαχείρισή της από το μέγαρο Μαξίμου και τις λαϊκές κινητοποιήσεις- πρωτίστως τη νεολαία- τροφοδοτεί στο παρασκήνιο τις ζυμώσεις στο εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας για το θέμα της ηγεσίας.
Στο «γαλάζιο» στρατόπεδο το ενδεχόμενο ήττας στις εκλογές θεωρείται πλέον πιθανό, ενώ το ενδεχόμενο αυτοδυναμίας ούτε καν συζητείται.
Η ΝΔ είναι ιστορικά ένα κόμμα που δεν αμφισβητεί την ηγεσία του πριν από εκλογική ήττα, αλλά μετά από αυτή αλλάζει πάντα τον αρχηγό. Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης μετά την ήττα του το 1993 αρχικά θέλησε να παραμείνει, αλλά σύντομα είδε ότι «δεν το παίρνει» και υπέβαλε την παραίτησή του.
– Σε περίπτωση ήττας ο νέος αρχηγός θα εκλεγεί από τη βάση του κόμματος, όπως προβλέπεται από το Καταστατικό.
– Δεν είναι απολύτως καθαρό τι θα συμβεί σε περίπτωση που η ΝΔ αναδειχθεί πρώτο κόμμα, αλλά δεν κερδίσει αυτοδυναμία. Θα είναι επιτυχία ή αποτυχία; Και θα τεθεί σε μια τέτοια περίπτωση θέμα ηγεσίας ή όχι;
– Ο Κυριάκος Μητσοτάκης αν χάσει θα υποβάλλει παραίτηση ή θα παραμείνει στην ηγεσία, επαναδιεκδικώντας τη σε κάθε περίπτωση, και θέτοντας προ των πυλών το θέμα της διάσπασης του κόμματος που ίδρυσε τα 1974 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής;
– Ο μόνος «δελφίνος» που υπάρχει αυτή τη στιγμή είναι ο Νίκος Δένδιας. Ο υπουργός Εξωτερικών αποφεύγει επιμελώς να γίνει μέρος του προβλήματος, γεγονός που έχει συν και πλην: Στα συν ότι δεν έχει φθορά, στα πλην ότι δεν αποκτά τη δυναμική και τη λαϊκή αποδοχή που επιθυμεί και που απαιτείται να έχει ο αρχηγός ενός κόμματος εξουσίας, που από τη μέρα της ανάδειξής του στην ηγεσία είναι εν δυνάμει πρωθυπουργός.
-Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχουν άλλοι «δελφίνοι». Θα εμφανιστούν όμως αμέσως όταν διαφανεί θέμα ηγεσίας- και θα είναι ουκ ολίγοι.
-Το ότι σε περίπτωση ήττας της ΝΔ ανοίγει θέμα ηγεσίας συμπεραίνεται και από την απόφαση του Κώστα Καραμανλή να μην είναι υποψήφιος βουλευτής. Ο πρώην πρωθυπουργός, βεβαίως, δεν πρόκειται να διεκδικήσει την ηγεσία, αλλά είναι φανερό πως θα παίξει σημαντικό ρόλο για την εκλογή της ηγεσίας της νέας περιόδου.
Επαναλαμβάνουμε: Δημοσίως δεν πρόκειται να γίνει τίποτε πριν τις εκλογές και εφόσον ο Μητσοτάκης δεν υποστεί ήττα σε αυτές. Στη Νέα Δημοκρατία, ωστόσο, ετοιμάζονται ακριβώς γιατί μετά τα Τέμπη δεν πιστεύουν πλέον και πολύ στο ενδεχόμενο νίκης και πολύ περισσότερο στο σενάριο της αυτοδυναμίας…
Οι ερχόμενες εβδομάδες θα είναι καθοριστικές σε όλα τα επίπεδα. Ηδη ο κ. Μητσοτάκης βλέπει να παθαίνει καθημερινά ολοένα και μεγαλύτερη ζημιά σε αυτά τα ευαίσθητα εκλογικά κοινά, με τις εμφανίσεις υπουργών ή συνεργατών του που γίνονται πραγματικά βαρίδια, όπως ο Άδωνις Γεωργιάδης ή ο Γρ. Ψαριανός με τη συμμετοχή σε συζητήσεις περί «κωλοτρένου».
Άλλοι υπουργοί που βαρύνονται κι αυτοί με τη διαχείριση του ΟΣΕ όπως ο Κ. Χατζηδάκης έχουν φροντίσει να αποσυρθούν από το προσκήνιο, ενώ η επικοινωνιακή και πολιτική καταστροφή ολοκληρώνεται με τον «δημοσιογραφικό γενιτσαρισμό» στον απόηχο της αρχικής λίστας Πέτσα και των μετέπειτα ομοειδών που, νομίζοντας ότι προσφέρει υπηρεσίες «ξεπλύματος» στον κ. Μητσοτάκη και στην κυβέρνηση, καταφέρνει το αντίθετο: Μετατρέπει τη Ν.Δ. σε ακόμη πιο απωθητικό «εκλογικό προϊόν» και τη συρρικνώνει σε ένα φανατικό ακροατήριο που μπορεί να διευκολύνει τις προσωπικές στρατηγικές και τις επιδιώξεις διαφόρων, αλλά οδηγεί το κυβερνών κόμμα στον γκρεμό.
Άλλωστε και ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης χρειάστηκε αρκετές μέρες για να… μετατοπιστεί από τη θεωρία του «προσωπικού λάθους» στη «συγγνώμη» -έστω και υποκριτική- για τα Τέμπη, ενώ τώρα έχει μπροστά του και το θέμα Καραμανλή για τις Σέρρες. Και σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να δείξει ότι καθαρίζει το τοπίο, δέχεται εισηγήσεις να προχωρήσει και σε άλλες «εκκαθαρίσεις», όπως αυτή που έκανε με τη Σοφία Νικολάου. Αν και άσχετη με τα Τέμπη, η αποπομπή της από τα ψηφοδέλτια της Ν.Δ. σε αυτή τη συγκυρία συνδέεται με την επιχείρηση επικοινωνιακής ανάταξης.
Οι εξελίξεις ωστόσο φαίνεται να ξεπερνούν κατά πολύ όποιες πρωθυπουργικές πρωτοβουλίες και, καθώς το πουλόβερ -με σημείο μηδέν τα Τέμπη- ξηλώνεται πια για τα καλά, ο χρόνος κινδυνεύει να εξελιχθεί όχι σε σύμμαχο αλλά σε εχθρό κι αυτός, για τον κ. Μητσοτάκη…
