«Η συνθήκη αυτή δεν είναι καινούρια, αλλά ήρθε να επαναληφθεί από πρόσφατα συμβάντα. Συγκεκριμένα, συνάδελφοι μας συμμετείχαν σε διακομιδές οι οποίες κατέληξαν σε οικτρές σκηνές έντασης στα Τμήματα Επειγόντων Περιστατικών (ΤΕΠ) γενικών νοσοκομείων. Ασθενής που βρισκόταν σε διέγερση και έχρηζε επείγουσας ιατρικής βοήθειας, κατέληξε δυστυχώς να αντιμετωπίζεται με κυνηγητά σε διαδρόμους, άσκηση σωματικής βίας από αστυνομικά όργανα και ένα διάχυτο πνεύμα σύγχυσης καθηκόντων που απειλούσε την ασφάλεια ασθενών και συναδέλφων και παρακώλυε την λειτουργία των ΤΕΠ.
Συμπληρωματικά, τη δυσκολία διαχείρισης τέτοιων περιστατικών ενισχύει και η στάση στιγματισμού των ψυχικά ασθενών από μεριάς διάφορων πλευρών του συστήματος περίθαλψης. Δεν πρόκειται λοιπόν για μεμονωμένο περιστατικό, αλλά για ένα ακόμα που προστέθηκε στην λίστα των όσων αντιμετωπίζουμε καθημερινά στο εργασιακό μας πλαίσιο», τονίζουν οι γιατροί του Νοσοκομείου «Δαφνί».
Οι μεγάλες ελλείψεις έχουν οδηγήσει το υπάρχον προσωπικό στα όρια του.
Όπως καταγγέλουν οι γιατροί, «βιώνουμε καθημερινά την τραγική υποστελέχωση προσωπικού που σε συνδυασμό με την υπερπλήρωση των κλινών δημιουργεί τεράστιο φόρτο εργασίας, χαμηλό επίπεδο θεραπευτικής φροντίδας και κακές συνθήκες νοσηλείας (ενδεικτικά αναφέρουμε πως συχνά σε βάρδιες η αναλογία νοσηλευτή – ασθενή είναι ένα προς δεκαπέντε, χωρίς βοήθεια από λοιπό προσωπικό).
Επιπλέον, η έλλειψη 24ωρης κάλυψης ειδικοτήτων πρώτης γραμμής και η αδυναμία διενέργειας βασικών εργαστηριακών και απεικονιστικών εξετάσεων εντείνει την επισφάλεια στην ήδη επιβαρυμένη λειτουργία του νοσοκομείου και οδηγεί στην ανάγκη μεταφοράς ασθενών σε άλλα νοσηλευτικά ιδρύματα. Η δε μεταφορά αυτή εγκυμονεί επιπρόσθετους κινδύνους, καθώς το υπάρχον ασθενοφόρο δεν είναι επαρκώς εξοπλισμένο, τόσο υλικοτεχνικά όσο και σε ανθρώπινο δυναμικό».
Τέλος, οι γιατροί αντιδρούν και στο πρόσφατα ψηφισμένο νόμο για το Εθνικό Σύστημα Υγείας που έρχεται να χειροτερέψει την κατάσταση γιατί «εμπεδώνει την ιδιωτικοοικονομική λογική και εμπορευματοποίηση στον χώρο της δημόσιας υγείας, σε συμφωνία με μία μόνο ελίτ του ιατρικού κόσμου ενώ την ίδια στιγμή η μεγάλη πλειοψηφία καλείται να εργαστεί με χειρότερους όρους (σε μισθούς και ωράρια).
