Τα περιστατικά αιφνίδιων θανάτων κατακλύζουν την επικαιρότητα, άλλα κυβέρνηση, δημοσιογράφοι, ακόμα και αρκετοί πολίτες προσποιούνται πως δεν συμβαίνει τίποτα…
Αν οι κυβερνήσεις των κρατών στα χρόνια της πανδημίας προσπάθησαν να εξοικειώσουν τους λαούς με το «επείγον» και το «έκτακτο», μετά την πανδημία επιχειρούν να τον συμφιλιώσουν με το «ξαφνικό». Ζούμε σε μια περίοδο όπου ολόκληρος ο πλανήτης μαστίζεται από «ξαφνικούς θανάτους» και στην Ελλάδα ούτε λίγο – ούτε πολύ το αντιμετωπίζουμε σαν ένα φυσικό φαινόμενο που ήρθε ουρανοκατέβατο. Εάν κάποιος δεν βλέπει στις μέρες μας ότι εξελίσσεται μια «επιδημία» μοιραίων «συμπτώσεων», τότε ή είναι άτομο με κάποια σοβαρή διαταραχή αντίληψης ή απλώς εθελοτυφλεί.
Οι ειδήσεις για «ξαφνικούς» θανάτους νέων άλλα και ανθρώπων μεγαλύτερων ηλικιών, έχουν γίνει πλέον καθημερινό φαινόμενο. Ακόμα τραγικότερο, τείνουν να γίνουν αδιάφορο κομμάτι της καθημερινότητας όπου ο πολίτης στέκεται να του ρίξει μια σύντομη ματιά και πηγαίνει βιαστικά παρακάτω, υπνωτισμένος με το φιλοτομαρικό σκεπτικό: «ευτυχώς που δεν συνέβη σε εμένα».
Οι πολλοί αποφεύγουν σκόπιμα το αυτονόητο ερώτημα: τι προκαλεί όλους αυτούς τους θανάτους; Κανένας προβληματισμός, κανένα ερώτημα, καμία ανάγκη να δοθούν εξηγήσεις. Το θυμικό βρίσκεται σε μια κατάσταση αφασίας. Κόσμος που τρέμει το φυλλοκάρδι του να αναζητήσει αλήθειες, γιατί «όσα λιγότερα ξέρουμε, τόσο το καλύτερο»! Θα έλεγε κανείς πως συμπεριφέρονται σαν να προσπαθούν να «ξορκίσουν» το κακό με την ηθελημένη άγνοια, παρά το ότι πρόκειται για ένα ζήτημα ζωής ή θανάτου, στην κυριολεξία.
Στις περισσότερες χώρες του Δυτικού κόσμου, το πεδίο συζήτησης για τις παρενέργειες των εμβολ-ίων έχει ανοίξει εδώ και πολλούς μήνες. Σε αρκετές περιπτώσεις κρατών, η αναζήτηση αιτιών και εξηγήσεων έχει αναβαθμιστεί σε επίπεδο θεσμών και η έρευνα βρίσκεται σε εξέλιξη. Στην Ελλάδα επικρατεί πλήρως η αποσιώπηση, η συγκάλυψη, το «θάψιμο» του θέματος.
Με διαφορά μερικών ωρών πέθαναν ξαφνικά ο δημοσιογράφος των Παραπολιτικών Παναγιώτης Τζένος (46 ετών) και ο σκηνοθέτης της ΕΤ3 Απόστολος Τσιτσούλης (60 ετών). Ένας 20χρονος ποδοσφαιριστής στην Καρδίτσα πέθανε από ισχαιμικό επεισόδιο κατά τη διάρκεια ενός ποδοσφαιρικού αγώνα. Πριν μια εβδομάδα ένας 15χρονος στην Αρχαία Ολυμπία, πέθανε αιφνιδίως στο κρεβάτι του. Στα Γιάννενα, 33χρονος βρέθηκε νεκρός και αυτός στο κρεβάτι του. Αυτά είναι ελάχιστα μόνο περιστατικά, μπροστά στην σωρεία ξαφνικών θανάτων που απασχολούν την επικαιρότητα από τις αρχές του 2021.
Η συντριπτική πλειοψηφία των δημοσιογράφων κρατούν επιμελώς το θέμα εκτός ατζέντας ή κάποιες φορές αναφέρουν τα περιστατικά «ξαφνικίτιδας» με φανερή αμηχανία και χωρίς καμία διάθεση διερεύνησης. Όταν πρόσφατα μια δημοσιογράφος ρώτησε σε τηλεοπτική εκπομπή του ΑΝΤ1 τον Θάνο Πλεύρη για το που βρίσκονται οι έρευνες για τους αιφνίδιους θανάτους παιδιών, ο υπουργός Υγείας το έριξε στο… καλαματιανό και απαντώντας άλλα αντ’ άλλων έφτασε στο τέλος να αυτο-συγχαίρεται για το πρόγραμμα… ψηφιακών μαστογραφιών!
Αν η έρευνα για τις «ξαφνικίτιδες» βασιζόταν αποκλειστικά στους θεσμούς της ελληνικής Πολιτείας, είναι παραπάνω από βέβαιο πως το ζήτημα θα έμενε χαμένο στο μαύρο σκοτάδι. Αυτό αποδείχθηκε και από το ζήτημα της φαρμακοεπαγρύπνησης, αφού στον καιρό της πανδημίας ο δημόσιος λόγος για συμπλήρωση «κίτρινης κάρτας» μετά από συμπτώματα που ενδέχετο να σχετίζονται με τα mRNA εμβόλ-ια ουσιαστικά ποινικοποιήθηκε, με τον καθηγητή Δημήτρη Κούβελα να τραβιέται στα δικαστήρια επειδή τόλμησε να πει το απολύτως αυτονόητο:
Ότι τα εμβό-λια ευθύνονται για τις παρενέργειες στον ανθρώπινο οργανισμό!!!!
Σταματήστε να κάνετε ότι δεν τρέχει τίποτα!!!
