Κατά των αμβλώσεων τάσσεται με εγκύκλιό της Ιεράς Συνόδου η οποία διαβάστηκε την Κυριακή σε όλους τους ναούς της χώρας.
“Η ‘Εκκλησία μας ώς μητέρα της πνευματικής ζωής, πού με θέρμη προσεύχεται για την υγεία, τη μακροζωία και την αναγέννηση των γεννημένων, δεν μπορεί να θεωρήσει την επιλογή της άμβλωσης απλώς και μονομερώς σάν ένα νομικό ζήτημα ή απόλυτο ανθρώπινο δικαίωμα τής κυοφορούσας το κεκτημένο της σύγχρονης κοινωνίας. Γ ί αύτό καί υψώνει τη φωνή της για την προστασία της ς ζωής και της γέννησης των αγέννητων και, αντικρίζοντας την Ιερότητα της ανθρώπινης ύπαρξης και ζωής, ζητεί από τίς τη δυνατότητα της μητρότητας γυναίκες να προστατεύσουν μέ κάθε τρόπο τον Θησαυρό της ζωής πού κρατούν στα σπλάγχνα τους και, παρά τις συχνά αντίξοες συνθήκες ή την πιεστική γνώμη των άλλων, δεχθούν με εμπιστοσύνη και πίστη το δώρο τού Θεού”.
Η εγκύκλιος
«Περί προστασίας τής ανθρώπινης ζωής καί αποφυγής τών αμβλώσεων»
Αγαπητοί μας χριστιανοί, τέκνα τον Θεού αγάπη μένα, Η εορτή τον Γενεσιον της Θεοτόκου, ή πρώτη μεγάλη εορτή τον εκκλησιαστικού έτους, σηματοδοτεί την απαρχή της Θείας οικονομίας, δηλαδή τον Θεϊκού σχεδίου της σωτηρίας μας. 0ι πιστοί τιμούμε τή γέννηση της Παναγίας Μητέρας τού Κυρίου μας, ύστερα από τη θαυμαστή σύλληψη Της από τη Θε-οπρομήτορα ‘Άννα, τη γηραιά μητέρα της.Η ‘Εκκλησία μας, ενώ τιμά τη μνήμη των Αγίων μας κατά την ημέρα της κοιμήσεως ή τον μαρτυρίου τους, στον Κύριο και Σωτήρα μας Χριστό, στην Υπεραγία Θεοτόκο και στον Τίμιο Πρόδρομο τιμά και εορτάζει και τις ημέρες της γεννήσεως, αλλά και της συλλήψεώς τους, θεωρώντας τα γεγονότα αυτά ώς Ιδιαιτέρως σημαντικά γιά τη σωτηρία μας, έχοντας σχέση με τήν ενανθρώπηση τον Θεού.
Μεταξύ λοιπόν των άλλων Θεολογικών αληθειών, η εορτή φέρνει στην επιφάνεια καί μεγάλες αλήθειες για την ανθρώπινη ταυτότητα και ύπαρξη ή ζωή τού ανθρώπου ως ψυχοσωματικής οντότητας αρχίζει με το θαύμα της γονιμοποίησε, με τξ σύλληψη -«έξ άκρας συλλήψεως»,οπως λεμε- στη θεολογική γλώσσα -, δηλαδή από τη στιγμή πού αρχίζει και η ανάπτυξη τον υλικού σώματος. Το έμβρυο είναι τέλειος άνθρωπος κατά την ταυτότητα, ο οποίος εξελίσσεται και αναπτύσσεται κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης στα μητρικά σπλάγχνα, προσδοκώντας τη γέννηση, για να συνεχίσει την ανάπτυξη κατά τή βιολογική πορεία του, μετά δε και τον βιολογικό Θάνατο, να μεταβεί στην αιώνια Όντως Ζωή, αναμένοντας την κοινή Ανάσταση.Ο άνθρωπος δεν πεθαίνει όταν σταματά ή αναπνοή τον ούτε όταν παύει νά χτυπά ή καρδιά τον. Ο άνθρωπος συνεχίζει. Ούτε πάλι γεννιέται όταν αρχίζει ή πρώτη τον αναπνοή μέ τόν τοκετό. “Εχει ήδη ξεκινήσει το ταξίδι τον από τη στιγμή της σύλληψής τον.”
