“Ο βρεγμένος δεν τη φοβάται τη βροχή” αυτό είναι το αγκάθι στον αγώνα των υγειονομικών

Μεγάλα αποθέματα θάρρους χρειαζόταν η κίνηση που έκαναν οι υγειονομικοί διαμαρτυρόμενοι έξω από το σπίτι του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη.
Αυτοί οι άνθρωποι ενώ βρίσκονται τόσους μήνες χωρίς εργασία έχουν ακόμα τις ψυχικές πάνω από όλα δυνάμεις ώστε να αντιστέκονται σε μία κατάσταση παράνοιας που ζούμε εδώ και δύο χρόνια. Συνελήφθησαν, ταλαιπωρήθηκαν στη ΓΑΔΑ,  ταλαιπωρήθηκαν την επόμενη μέρα κατά την μεταφορά τους στην Ευελπίδων.
Το θέμα είναι όλο αυτό θα έχει κάποιο αποτέλεσμα?
Ναι κινητοποίησαν αρκετό κόσμο κανάλια και ΜΜΕ, ναι το θέμα πήρε μεγάλη έκταση και μέσω των social media, ναι υπήρχαν βουλευτές από την αντιπολίτευση που έβγαλαν στη σέντρα τον Κυριάκο Μητσοτάκη και την παρέα του, ναι όλη η Ελλάδα ευαισθητοποιήθηκε.
Σκοπός των ανθρώπων αυτών δεν είναι μόνο η ευαισθητοποίηση του κόσμου.
Το ζήτημα πλέον είναι και θέμα ουσίας.
Οι υγειονομικοί θέλουν να ξαναγυρίσουν στις δουλειές τους για να μπορέσουν να επιβιώσουν, να ταΐσουν τα παιδιά τους και να μπορέσουν να τα βγάλουν πέρα με τα έξοδα της καθημερινότητας.
Προς αυτό το κομμάτι έχουν γίνει κάποια βήματα?
Μάλλον όχι.
Αυτό που πρέπει να φοβίζει τους υγειονομικούς είναι ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η συμμορία που έχει δίπλα του δεν έχουν πλέον τίποτα να χάσουν.
Οι διαμαρτυρίες, οι πορείες, τα συλλαλητήρια, η αντίσταση έχουν νόημα όταν ξεκινάει μία αλυσιδωτή αντίδραση.
Ο κόσμος ευαισθητοποιείται, αρχίζει η κατακραυγή, αυτή την κατακραυγή και την δυσαρέσκεια της κοινωνίας την εκλαμβάνουν τα Μ.Μ.Ε, αρχίζουν να την αναπαράγουν και αυτό μεταφράζεται σε απώλεια ψήφων και φθορά της κυβέρνησης.
Αυτή τη στιγμή ο Μητσοτάκης γνωρίζει ότι έχει τελειώσει απλά κάθεται στην καρέκλα για να κάνει τις τελευταίες αρπαχτές.
Οι βουλευτές και οι υπουργοί του γνωρίζουν ότι οι μισοί εξ αυτών δεν θα είναι ξανά στις καρέκλες και μετά τις εκλογές.
Μπορεί να παριστάνουν τους χαζούς και να βγάζουν στη φόρα δημοσκοπήσεις ψεύτικες και εξαγορασμένες αλλά οι δημοσκόποι που έχουν δίπλα τους, τους έχουν πει ότι τα ποσοστά έχουν πιάσει πάτο.
Τι άλλο έχουν να χάσουν με το να πέφτει πάνω τους συνέχεια το ανάθεμα για την αναστολή?
Αντίθετα αφήνοντας εκτός εργασίας αυτούς τους ανθρώπους και εκτελούν τα σχέδια της Νέας Τάξης Πραγμάτων που αναφέρει όποιο κεφάλι σηκωθεί θα πρέπει να κόβεται αλλά και οδηγούν τα πράγματα πιο κοντά στο σχέδιο που έχουν από την αρχή, την ιδιωτικοποίηση των νοσοκομείων μέσω της διάλυσης τους. Αυτό τον προβληματισμό πρέπει να τον αναλύσουν οι υγειονομικοί και να δουν πώς θα πράξουν από δω και πέρα.